ANGLELUHURI PITUTUR MBAH MO LAN MBAH TUN : MBUWANG ALA BAKAL NEMU BECIK, GOLEK BECIK BAKAL LUNGA ALANE (2)

Sampun kawuningan, ing jaman kabebasan tanpa warana kados sapunika gampil sanget para priyagung kicalan empan papaning pangucap lan raos-pangraos anebihi sipat mikul dhuwur mendhem jero. Patrap punika malah kasengkuyung “media sosial” ingkang tumusipun sarwi mbingungaken para kawula alit, pundi pawartos ingkang leres pundi ingkang sisip sembir sarta ala lan becikipun. Kaleresan kula [K] kepanggih mbah Mo [M] lan mbah Tun [T], ingkang lajeng kula suwuni pirsa:

[K]: Mbah, ing jaman sarwi ngeblak tanpa aling-aling nebihi empan pangucap lan pangrasa, pripun supados para kawula saged kalis ing sambekala?

[M]: Wong sing kaladuk nyepelekake empaning urip tanpa aling-aling iku nyata wis kelangan budi lan rasa ora bisa milah daya ilining banyu uripe dewe. Semono uga wong sing bingung keplantrang pangertene merga wis kataman wisaning empaning urip. Ya kaya kowe kuwi, lee..!

[T]: Hehe.. aja serik atimu ya ngger, karepe mbahmu lanang iku mung atur pepenget supaya sliramu tansah ngener lan ngerti dununge ala lan becik lumantar pangerten daya ilining banyu panguripan kuwi. Lire, aja nganti slirane gampang mlebu ing wuwu, ngger.

[K]: Nggih boten napa, mbah. Dados kula ampun ngantos gampil keli mlebet wuwuning urip, nanging tansah saged laku becik, ta. Njur pangerten daya iline banyu urip niku pripun, mbah?

[M]: Urip iku butuh daya iline banyu urip. Yen kowe bisa ngilekke banyu urip marang kabecikan, patrap alamu bakal kasatan ora kailenan banyu lan sabanjure mati garing, ninggal kabecikan.

[T]: Ngger.. Sejatine ilining banyu urip iku tansah ngerah kang becik, kang ala banjur kekurangan banyu lan empane, suwe-suwe mati. Kang tininggal mung dayaning urip luhur tumus ing karahayon.

[K]: Oo.. lha pripun carane ngilekke dayane banyu urip, mbah?

[M]: Ya mung yen kowe dewe bisa niteni lan prayitna sajroning lakumu ngendi sing ala ngendi sing becik, sabanjure dadi jejere tekad anggonmu temen tumemen nglakoni kabecikan, ngono!!
[T]: Sareh ya ngger, daktembangke sekar alit Pucung saka Serat Wulang Reh anggitane Sri Pakubuwana IV, pupuh IX Pucung pada 17-22, ya ngger:

17

Caritané ala bêcik dipun ênut, nuli rasa kêna, carita kang muni tulis, dèn karasa kang bêcik si ra a- nggawa.

18

Ingkang ala rasakena dadi luput, supaya tyasira, wêruh ing ala lan bêcik, ingkang bêcik wiwitané kawruhana.

19

Wong kang laku mangkono wiwitanipun, bêcik wêkasannya, wong laku mangkono ugi ing wêkasanipun têka dadi ala.

20

Ing sabarang prakaran dipun kadulu, wiwit wêkasannya, bênêr luput dèn atiti, ana bêcik wêkasané dadi ala.

                           

21

Dipun wêruh iya ing kawulanipun, lan wêkasanira, puniku poma dèn ana, ala dadi bêcik ing wêkasanira.

22

Ewuh têmên babo wong urip puniku, apan nora kêna, kinira-kira ing budi, arang mantêp wasisé basa raharja.

Saking : Eko W. Suwardyono